beretand rivier

Morgan zwom naar de oever van de rivier. Ze kwam eruit en deed haar wapens weer om en de kleren die ze op de oever had neer gelegd. Ze liep naar haar paard toe en maakte dat los waarna ze rustig naar Sion liep, die dus nu op de grond lag. Je merkte helemaal niet dat ze een gevaar vormde. Haar menselijke gedaante kon aardig en behulpzaam zijn. Het was haar demonenkant die haar gevaarlijk en angstaanjagend maakte. Het was die kant die naar Galbatorix toe getrokken was en die kant die hem diende. Morgan zelf had het er maar mee te doen.

Sion had zijn ogen eventjes gesloten om te concentreren op kracht in zijn lichaam vinden, en heel langzaam kwam hij weer overeind. Hij leunde tegen een boom en keek om naar Morgan die nu naar hem toe liep. Zijn hand ging naar een mes in zijn wapenriem maar hij aarzelde even toen hij zag dat ze nu geen gevaar vormde. Ze zag er niet kwaadaardig of gemeen uit. Eerder... aardig en behulpzaam. Toch kon Sion het risico niet nemen en trok hij zijn mes die hij op kinhoogte voor zich uit, het lemmet aan de kant van zijn pink. 'Kom niet dichterbij.' zei hij zachtjes terwijl hij zijn rug tegen de boom liet leunen.

Morgan trok haar wenkbrauw op. 'Zonder hulp kom je niet veel verder dan de komende 2 bomen. Dat weet je zelf denk ik ook wel heel goed.' Ze knikte naar het paard. 'Ik heb iets mee waarmee ik je zou kunnen verzorgen. Maar blijkbaar zoek je die hulp niet.' Ze draaide zich om en liep terug naar het plekje waar ze gezeten had om uit te rusten. Als hij slim was zou hij hulp vragen aan haar, zo niet zou hij verzwakt blijven liggen.

Sion keek Morgan wantrouwend aan, zeker na wat er gebeurt was in Surda maar liet zijn mes toen toch iets zakken. 'Je hebt gelijk...' zei hij toen met een zucht en stak zijn mes terug in zijn wapenriem. Hij bleef tegen de boom geleund staan en veegde het loshangende haar uit zijn gezicht terwijl hij opnieuw naar Morgan keek. 'Ik accepteer je hulp.' Hij kwam los van de boom en liep langzaam op Morgan af, waarna hij zich op zijn knieën bij de oever liet vallen.

Morgan legde een soort van wollendeken onder zijn hoofd. Ze was vanplan geweest een aantal dagen weg te blijven zodat ze in alle rust kon trainen en dit was een prima training. Win Sion's vertrouwen als Morgan en neem hem dan mee als demoon. Als het zou lukken was zij een stap verder en had Galbatorix er nog een rijder bij. Ze pakte een flesje uit de zadeltas en gaf het aan Sion. 'Het zal misschien wat bitter smaken maar het helpt je weer wat energie terug te krijgen. Haar groene ogen stonden bezorgd en lief.

Sion liet zich op zijn zij neerploffen, zijn hoofd op het zachte wollen deken. Hij keek altijd nog wantrouwend naar Morgan en zou haar zonder twijfel doden als ze ook maar iets verdachts deed. Nou ja, hij wist niet of hij haar kon doden in deze toestand maar hij zou zich in ieder geval niet overgeven aan Galbatorix. Dat nooit. 'Hoe weet ik dat je me geen vergif geeft?' vroeg hij toen terwijl hij het flesje aan nam en er wat onderzoekend naar keek.

'Moet ik het soms voor drinken.' mompelde Morgan iets wat geïrriteerd. 'Ik ben niet zo laf om vergif te gebruiken rijder. Zo zit ik niet in elkaar.' ze grinnikte en keek hem toe aan. 'Dus, vertrouw je me of wil je dat ik eerst een slokje neem?' Ze keek hem aandachtig aan. Voor iemand die zo verzwakt was was hij nog bijzonder oplettend.

Sion kon het niet laten om te grinniken en schudde toen zijn hoofd lichtjes. 'Dat is goed, anders had ik je zeker voor laf bestempeld.' zei hij zachtjes. Hij trok het kurkje van het flesje af en nam een slok van het witte drinken. Het smaakte naar iets bitters, niet echt een lekkere smaak. Hij slikte het door en voelde het even achterin zijn keel branden, maar dat gevoel ging al snel weer weg. Hij drukte het kurkje weer op het flesje en gaf het terug aan Morgan. 'Dank je.' zei hij.

Morgan stopte het flesje weg. 'Geloof me, ik ben veel maar laf? Aah misschien zo nu en dan...' gaf ze schouderophalend toe. Maarja, dat ben ik dan niet. Wilde ze er nog aan toevoegen maar dat deed ze maar niet. Dat zou haar hele plan in het honderd laten gooien. Zoals het nu ging ging het goed. Hij grijnsde, was niet zo op zijn hoede. Nog even en een beetje geluk en dan vertrouwde hij haar wel. Ze wist het zeker. En als het zover was, zou ze toeslaan. Een fractie van een seconde kleurde haar ogen blauwe maar het was net zo snel weer weg als dat het gekomen was.

Sion sloot zijn ogen maar was vastbesloten om niet in slaap te vallen. Hij voelde weer wat energie binnen sijpelen. Zijn lichaam en hoofd voelden minder zwaar aan, wat heel prettig was. 'Hm, dank je voor het drankje. Het werkt heel goed.' zei hij zachtjes en opende zijn ogen weer om Morgan aan te kijken. Hij vertrouwde haar eigenlijk nog steeds niet maar voor nu vond hij het wel goed... Even een momentje zonder gevechten.

Morgan haar hand bleef boven Sion's hoofd zweven. In een korte flits zag je de felblauwe ogen maar daarna weer de groene. Met moeite wist Morgan de verleiding te weer staan over te gaan op de demoon in haar. Ze kwam overeind en liep een stukje weg bij Sion. Je zag dat haar hand lichtjes trilde. Het was zwaar tegen je 2de persoonlijkheid te vechten. Zeker als je het niet gewend bent.