beretand rivier

is een revier die door de berngen van de beoren loopt. in de zomer hefst is het een rustige rivier maar na de winter en lente is de rivier hoger en wilder.

Met een zucht ging Sion overeind staan, zijn bovenlichaam shirtloos en zijn haren los waar druppeltjes water vanaf gleden om zo terug in de rivier te belanden. Hij veegde zijn natte haar uit zijn gezicht en klom de rivier uit. Na een tocht door de vallei was hij wel toe aan wat verfrissing. Vooral omdat het altijd zo verstikkend warm was in de zomer. Hij pakte een handdoek, droogde zich af en deed daarna zijn shirt weer aan. Noir, ben je klaar? Ik wel namelijk. Als antwoord kreeg hij: Ik ben er zo. Even een beer oppeuzelen. Sion grinnikte en trok zijn overige kleding aan. Zijn haren liet hij los. Als hij ze vast zou maken zouden ze nooit drogen. Hij plofte op de grond en wachtte op zijn draak.

try was opgelucht toen hij eindelijk de rivier zag,en hij begon er heen te lopen hij had een 10 tal kilometers te voet moeten afleggen aan gezien jalou een andere opdracht hed gekregen dan hem. dat krege ze maar heel zelden en vandaag was dat toevalig. hij vond het niet fijn om zolang van haar geschijden te moeten zijn ze was erg gehecht aan haar en de enige die hij zowat vertrouwde, en hij kwam aan bij de rivier en hij knielde er neer en drok er gulzig van en daarna waste hij zijn gezicht die onder het stof zat...maar dan merkt hij iets en hij keek on op vallend rond en hij zag een jonge, en hij sloot meteen zijn geest af.

Sion plukte wat bedenkelijk aan het gras terwijl hij daar zat, maar zijn zilveren ogen waren niet naar het gras gericht. Ze staarden naar de strakblauwe lucht boven hem, diep in gedachten verzonken. Hij moest vandaag nog trainen met zijn krachten en wapens, daarna moest hij nog wat kruiden mixen voor de zieken, en daarna moest hij op jacht naar de Ra'zacs. En dat op een warme dag als deze. Hij zuchtte opnieuw en voelde toen iemand in de buurt. Hij keek uit zijn ooghoeken opzij en zag een andere jongen zitten. Gelijk sloot hij zijn geest af en keek hij weg. Hij was niet van plan weg te gaan voordat Noir kwam.

try merkte iets aan de jongen maar hij wist niet wat. en hij gooide nog wat water in zijn gezicht terwijl hij de jongen in de gaten bleef houden. als hij een ding in al die jaren had geleert was het wel tot je op alles maar dan ook echt alles moest blijven letten want voor je het weet was het te laat, en daarna kwam hij recht en ging de shaduw van een boom in even weg uit de zon. en hij maakte een klein tasje dat ook aan zijn wapen riem zat open en hij haalde er een stuk brood uit waaraan hij begon te eten.'jalou, waar ben je'vroeg hij dan.
'ik ben net klaar met mijn opdracht en ik ben nu op weg naar jou'antwoorde jalou terug in zijn geest met een fluele stem

Sion vond het nu wat ongemakkelijk worden maar bleef koppig zitten, tot hij iets in de bosjes hoorde ritselen. Geheel vertrouwend op zijn instincten schoot hij overeind en met een vlugge handbeweging trok hij een mes uit zijn riem. Hij was al bij de bosjes voor zijn slachtoffer kon aanvallen en zwiepte zijn mes naar de persoon. Of het ding. Aan zijn uiterlijk te zien was het duidelijk een Ra'zac. Zijn borst werd opengehaald door Sion's mes. Hij stootte een vreselijke krijs uit, en toen Sion hem van zijn hoofd ontdeed, hield het op. 'Trash like you have no business here.' Siste Sion en veegde wat zwart bloed van zijn wang. Hij keek toen waakzaam rond, want hem was geleerd dat als er één Ra'zac was, er ook een tweede was.

try schoot overeind toen hij zag tot de jongen iets aan viel en merkte tot het een raz'zac was en hij vroeg zich af wat die hier moesten doen. heel misschien hem in de gaten houden maar dat betwijvelde hij ook weer en hij wilde weten waarom ze hier waren misschien moest die jongen er iets mee te maken hebben en hij rende op de jongen af en hij keek waakzaam rond de ander zou in de buurt zijn en de ander zijn dood zeker willen wreken. dan staat hij bij de jongen en hij ontweek de aanval van hem en greep hem bij zijn kraag vast.'waarom volgen die raz'zac jou'vraagt hij kil en vijandig terwijl hij op de omgeving blijft letten en op de jongen hij wist niet wie of wat hij was...

Sion keek waakzaam rond maar zou geen enkele Ra'zac laten ontsnappen. Elke Ra'zac die zich wou meten met hem, werd uitgeschakelt. Hij was sinds zijn 11e of 12e al opgejaagt door Ra'zacs maar hij had geen idee waarom. Hij keek om toen hij voetstappen hoorde. 'Blijf uit mijn buurt!' Hij haalde uit naar Try maar tevergeefs. Try ontweek zijn uithaal en greep hem bij zijn kraag. Hij keek Try kwaad aan met zilveren ogen en zette zijn mes tegen Try's nek. 'Weet ik veel! En wat kan jou het schelen?' siste hij pissig. 'Laat me gaan. Nu.'

try had sion opgetilt aan zijn kraag maar hij voelde hoe hij zijn mes tegen zijn keel aan drukte en hij keek de jongen rebels aan.'ik heb heel veel redenen om te weten op wie of misschien beter gezegt wat ze jagen jongen' snauwt hij zacht tegen hem. hij moest dan wel na de koning luisteren maar als hij iets in zijn doel kon saboteren en vooral als het om rijders zoeken ging deed hij het tenzij hij een bevel had maar nu had hij die gelukkig niet.'jij haalt eersrt dat mes van mijn keel en dan laat ik je pas los'fluistert hij tegen hem.

Sion bleef Try woedend aan kijken. Wie dacht hij wel niet dat hij was!? Hem zomaar met die vragen bekogelen. Hij had niet het minste idee waarom ze op hem joegen en eigenlijk wou hij het ook niet weten. Hij had geen zin in ingewikkelt gedoe en de Ra'zacs moorden was nog steeds wat hij het liefst deed. Hij liet zijn mes na even geaarzeld te hebben zakken. 'Ze jagen al heel lang op mij. Geen idee waarom en ik wil het ook niet weten. Genoeg informatie?'

try keek de jongen alleen maar rebels aa en toen hij het mes weg haalde zette hij hem weer terug op de grond en liet zijn kraag los. en hij bekeek de ogen vn de jongen hij kende die ergens van of niet. en hij hoorde wat hij zei en hij knikte.'mooi want als je het wou weten zou ik het je niet graag vertellen' sist try fluisterent maar dan hoort hij iets en hij greep sion weer vast en trok hem mee omlaag en legde een hand gespannen op zijn mond' verberg ons voor de gene die mijn vijand is'fluistert hij zachtjes en in de oude taal, en niet lang na die woorden kwam de 2e raz'zac te voorschijn hij keek even zoekent rond maar hij zag niks en liep toen naar zijn dode broeder toe

Sion kneep zijn ogen ietsje samen toen hij Try wat beter bekeek en kende hem ergens van maar hij zou niet weten waarvan. Nog nooit had hij iemand zoals hem ontmoet. Blauwe ogen, roetzwart haar wat net zo zwart als zijn haar was... Hij vond dat Try geheimzinnig deed, maar zei verder niks. Toen opeens werd hij naar de grond getrokken en voelde hij een hand tegen zijn mond. Hij klemde Try's hand vast met de zijne, proberend om zijn hand weg te trekken maar het hielp niet. Hij hield abrupt op toen hij de tweede Ra'zac zag en was maar blij dat het schild om hun heen stond.

try bleef zitten en heild sion stevig vast hij wilde niet gezien worden door de raz'zac hij moest ze totaal niet, en hij hoorde hoe de raz'ac krijste om zijn broeder en hem op tilde en niet veel later verdween toch bleef try zitten tot hij de geest van de raz'ac niet meet voelde toen liet hij zijn magie los ension ook en hij zuchte even op gelucht maar stond daarna op.'de raz'ac volgde jou je moet beter je sporen zien uit te wissen.'zegt hij tegen hem als hij recht komt, want hij wist tot de raz'ac hem niet volgde dat deed meestal iemand anders wel.

Sion wachtte in spanning af en was blij dat de Ra'zac weg ging. Hij zuchtte opgelucht toen Try hem los liet en keek hem aan, wantrouwig. 'Ik dood ze gewoon en dat is het. Het kan me verder niet schelen of ze me opjagen. Het is verspilde moeite om mijn sporen uit te blijven wissen. Ze vinden me toch wel. Bovendien ben ik nog nooit gepakt.' Hij ging rechtop staan en stak zijn mes in zijn riem. 'Maar... bedankt.' zei hij toen enigzins dankbaar. 'Ik ben Sion.'

try keek sion aan die knul was gek niet zijn sporen uit wissen dan bleef hij op gejaagt worden en de raz'ac zouden ooit ook hun kans af wachten inplaats sion te laten willen' Dat is heel dom van je weet je dat'sist hij hoofdschuddent tegen de jongen en hij wilde zijn sporen uit met een simpel woord het kon hem niks schelen tot hij wist tot hij een rijder was als hij nu een elf of magier was was het pas een problee. maar hij bleef versteent staan toen hij hoorde tot zijn naam sion was daar herkende hij hem van...

Sion grijnsde lichtjes. 'Dat weet ik.' zei hij toen Try zei dat het dom was om zijn sporen achter te laten en keek toen naar de grond. Wat afwezig schopte hij een steentje weg terwijl hij wachtte op Try's antwoord. 'Nou...?' vroeg hij toen een beetje ongeduldig en keek hem weer aan. 'Ben je je tong verloren?' was zijn commentaar terwijl hij zijn hand uit stak naar Try, nu ietsje vriendelijker.

try wist nu meteen waarom de raz'ac op hem jaagde sion was zijn broertje die naam herkende hij uit duizende. en toen hij de op merking hoorde keek hij op uit zijn gedachten en keek naar sion's hand het liefste omhelsde hij hem maar dat deed hij niet...hij wist of kon hem mischien niet meer, en hij nam de hand aan.'try skywalker'zegt hij dan tegen hem en hij glimlachte lichtjes. maar hij wist tot sion zijn naam wel zou herkenen als dienaar van de koning zijnde.
maar dan hoorde je vleugels slaan en niet veel later lande jalou een paar meter van hun af

Sion wachtte af op Try's reactie en glimlachte lichtjes toen Try zijn hand aan nam. 'Aangenaam, Try Skywalker. Ik geef je dan ook maar mijn achternaam. Waters.' zei hij toen en zag ook zijn draak landen. Hij liet Try's hand los en liep naar Noir toe. 'Nogmaals bedankt.' Hij klom op Noir's rug en wierp Try nog een glimlach toe voordat Noir opsteeg en weg vloog. Hij schudde zijn wapperende haar uit zijn gezicht en keek nog even achterom naar Try voor hij weer naar voren keek en tussen de wolken verdween.

try keek sion en zijn draak noir na. het was zijn broertje en dat niet alleen hij was ook nog eens een rijder. en hij keek jalou aan.'dat was mijn broertje jalou, hij ziet er goed en gelukkig uit.'zegt hij opgelucht tegen haar en aaide haar hoofd eventjes.'hem zien heeft je goed gedaan ik voel het aan je.'zegt ze tegen hem.try knikte instemment en klom op haar rug.'laten we gaan voormeneer heethoofd kwaad is'zegt hij en jalou steeg sloepen op

NEW
---------
Morgan zat aan de rand van de rivier. Ze keek naar het water terwijl haar voeten er rimpels in trokken. Ze slaakte een klagelijke zucht. Hoe had alles zo verkeert kunnen gaan? Hoezo had haar demonenkant haar midden in een gevecht in de steek gelaten? Dat was nog nooit gebeurt en als Hunter er niet was geweest was ze ter pletter geslagen. Ze liet haar hoofd hangen terwijl je een lichtelijke angst in haar groene ogen kon lezen. Hunter was weg gestuurd naar een andere opdracht dus was Morgan hierheen gekomen te paard. Het rijdier stond bij een boom, vastgebonden, te grazen.

Met barstende koppijn kwam Sion langzaam aan lopen. Hij had zijn ogen gesloten, bewust, zodat hij zijn hoofd niet nog meer belastte door het licht. Hij kon aan de omgeving ''voelen'' dat hij bij de Beretand rivier was. Hij opende zijn ogen lichtjes, en had inderdaad gelijk. Er zat ook iemand bij de rivier. Joepie, daar had hij echt op zitten wachten. En sinds wanneer was de Beretand rivier zíjn rustplek niet meer? Ach ja, wat dan ook... Hij liep rustig op de rivier af terwijl hij zijn ogen even liet wennen aan het licht, en gelukkig gaf dat geen extra last meer. 't Werd eens tijd dat dingen meezaten. Hij knielde neer bij het water en gooide flink wat van het verkoelende rivierwater in zijn gezicht. Hij voelde zich wat beter erdoor, maar nog steeds was de hoofdpijn er als een bezetene. Hij wist dat hij in bed moest liggen bij de Varden, maar wie waren zij om hém op te sluiten? Ookal zouden ze hem in een dwangbuis doen, hij zou zich er toch uitwerken en naar buiten gaan. Buiten, het bos, was gewoon zijn thuis.

Morgan deed haar laarzen uit en de banden om haar bovenarmen, onderarmen en nek af. Voorzichtig legde ze haar wapens, dat waren er nogal wat, naast haar kleren neer. Ze deed het bovenste topje dat ze aan had ook uit en liet zich langzaam in het lauwe water zakken. Het was niet warm maar ook niet te koud, dus in principe precies goed. Ze was teveel aan het denken om de omgeving af te zoeken op enig ander leven en wat maakte het ook uit. Ze kwam hier voor haar rust en zolang niemand haar lastig ging vallen was het goed.
Het paard had Sion wel opgemerkt en keek naar hem. XD

*jiiiiiiiii...* xD [Jii is Japans voor ''staar'' xD)
---

Sion was het meisje al lang vergeten en staarde neer naar het gras, waar hij wat afwezig aan plukte terwijl hij even na dacht. Hij liet zich toen achterover vallen zodat hij nu op de grond lag en legde zijn hand voor zijn ogen zodat het zonlicht er niet in scheen. Dit was veel fijner dan in een ziekenzaal te liggen. Het was lekker rustig, warm en hij was alleen. Oke, dat nou ook weer niet... Het meisje was er nog steeds, maar wie was hij om zich te bekommeren om anderen? Hij kwam hier voor rust, niet voor een gevecht. 'Boku no yama no itadaki de. Yuuki ga toke.'

de lyrics zijn maar een wilde gok xD de soundtrack is helaas nog niet uit 3: Maar dit zingt hij:

Morgan schrok zich een ongeluk toen ze iemand hoorde zitten. Zoekend keek ze om zich heen waarna ze haar ogen op Sion hielt gericht. De jongen kwam haar bekent voor maar ze wist niet waarvan aangezien de demonischekant hem gezien had en Morgan dat simpelweg niet onthield. Daar baalde ze wel van. Dat die 2de persoonlijkheid haar niet doorspeelde wat ze gedaan had of gezien had. Ze keek nieuwsgierig naar de jongen en luisterde terwijl hij aan het zingen was. Het klonk prachtig.

Sion zuchtte diep toen hij het liedje uitgezongen had en vroeg zich wel even af of hij opgemerkt was. Hij ging rechtop zitten en keek naar het meisje, die hij gelijk herkende als Morgan. Shit... Ik ben in geen staat om te vechten... dacht hij. Hij stond op en zei helemaal niks terwijl hij langzaam weg begon te lopen, maar hij was te moe om nog helder te kunnen zien. Hij had gedacht dat hij hier rustig in slaap kon vallen, maar dat kon dus blijkbaar niet. Zijn benen begaven het en hij viel op zijn knieën en handen, uitgeput.