Farthen Dûr

Farthen Dûr

Farthen Dur, dwergs voor Onze Vader, is de hoofdstad van het Dwergenrijk in de Beorbergen
maar nu wonen daar niet meer alleen dwergen de mensen van het verzet de varden hebben zich bij hen gevoegt. hier zijn ze veilig voor het rijk want die kunnen de stad niet zomaar aan vallen aangezien een gangen stelsel door de berg hen buiten houd alleen dwergen of mensen van de varden weten de weg.

Kiba liep door de dwergenstad. Hij had geholpen met het opbouwen van een aantal gebouwen. Niet dat alle dwergen dat erg blij mee waren. Maar de meeste hadden toch wel vrede met het feit dat hij zo nu en dan in de stad kwam om te helpen. Nog niet zo heel lang geleden had het rijk flinke schade aangebracht in de stad en Kiba dacht dat het wel zo netjes was als hij even ging helpen. Met al het gemompel en bedank van dien.

Sion voelde zich al veel en veel beter. Na 3 uur bij Try te hebben geslapen en nog 9 uur in zijn bed had hij genoeg energie en was hij ook goed uitgerust. Hij liep rustig door de dwergenstad en keek wat rond. Hij zou graag helpen met het opbouwen van de stad, maar hij had Noir beloofd dat hij zijn spreuk pas in noodgevallen zou gebruiken zoals in Surda. Ach, hij zou hem nu eigenlijk ook niet kunnen gebruiken. Dat zou hem nog erger belasten dan eerst. Hij zuchtte diep en botste toen per ongeluk tegen Kiba op. 'Oh, sorry Kiba.' zei hij vlug.

Kiba draaide zich, met wat bakstenen in zijn armen om en keek naar wie tegen hem op geknald was. Hij grijnsde toen hij zag dat het Sion geweest was en legde de spullen weg, ze waren toch best wel zwaar. Hij gaf hem voorzichtig een knuffel zoals jongens dat doen. 'Ik heb gehoord van je gevecht met de rijder en de demoon van het rijk. Man he, je hebt echt geluk gehad.' mompelde hij. 'Ik dacht dat je van de aardbodem verdwenen was toen ik 2 dagen niets van je hoorde.' Kiba kon soms een beste overdrijver zijn maar hij bedoelde het altijd als grapje.

Sion gaf hem ook een knuffel terug en had hem best gemist in twee dagen. Kiba was hier eigenlijk zijn enige vriend, sinds hij het niet echt goed kon vinden met de anderen. Hij glimlachte lichtjes en liet hem toen los. 'Sorry dat ik niets van me liet horen. Ik was doodop door het herstellen van Surda.' zei hij na even gegrinnikt te hebben om zijn overdreven reactie.

---
Inspiratieloos x.x

Kiba bekeek Sion eens goed. 'Hoe heb je het eigenlijk tegen en die rijder en de demoon overleefd?' Kiba had verhalen gehoord dat zoiezo de demoon van het rijk een taaie was. Maar dat Sion het en tegen haar en tegen een rijder had gewonnen? Nee dan moest er iets gebeurt zijn. 'En je laat niets voor me achter. Ik wil alles horen.'

Sion leunde iets tegen de muur en stak zijn handen in zijn zakken, terwijl hij eventjes op haalde wat er ook al weer gebeurt was. 'Ik heb niet gewonnen.' zei hij toen en keek Kiba weer aan. 'Ik was aan het vechten tegen een Rijder, maar die wou niet tegen me vechten en ik weet inmiddels ook waarom. Hij is mijn broer.' Zijn ogen werden iets droeviger toen hij dat zei, maar hij praatte daarna gewoon verder. 'De demoon kwam er later bij, en die probeerde Noir te raken met gifpijlen. Ik wist ze tegen te houden en zij sprong van haar draak om daarna een vleermuisachtig-wezen te doen verschijnen en dat als rijtuig te gebruiken, terwijl haar draak de andere Rijder bezig hield. Ze wou me aanvallen, maar toen gebeurde er iets waardoor het wezen verdween en zij buiten bewustzijn naar beneden viel... Haar draak redde haar en bracht haar weg en de andere Rijder ging achter hun aan. Daarna weet ik niet wat er is gebeurd. Ik heb eerst de stad hersteld met mijn lied, en daarna was ik te moe om achter hun aan te gaan. Ik vond de stad belangrijker dan de twee Rijders.'

Een demoon die uit het niets buiten bewustzijn raakt? Het klink bijna als een wonder maar het betekende ook dat ze een zwakteplek had en dat hoorde je niet vaak. Hij keek Sion aan. 'Dus de goden waren je goed gezind.' Hij grinnikte. Hij was blij dat zijn vriend nu nog naast hem zat en dat die demoon hem niet te pakken gekregen had.

Sion grijnsde lichtjes. 'Eindelijk eens.' mompelde hij, maar de grijns verdween al snel weer van zijn gezicht. 'Kiba, wat weet jij van demonen? Ik wil meer uitvinden over de demoon die bij Galbatorix werkt...' Hij keek Kiba serieus aan, want hij wist dat de demoon een groot probleem voor hun zou kunnen vormen.

Kiba zijn gezicht plooide om naar een serieus gezicht. Hij ging met zijn hand door zijn haar en keek strak voor zich uit. Toen hij weer naar Sion keek zij hij: 'Het eerste wat ik altijd geleerd heb is, als er een demoon in het spel is, probeer hem of haar uit je buurt te houden. Ze hebben bijna geen zwakke plekken, of in iedergeval, ze weten ze goed te verbergen.' Hij keek even naar de lucht en toen keek hij voor zich uit. 'Ze zijn meesters in zwarte magie, maar dat heb je denk ik al wel gemerkt.' Hij schudde zijn hoofd en liet hem toen op zijn handen rusten. 'Nee, als je hun zwakke punt niet kent, ben je kansloos en moet je hopen dat je het overleefd.' zei hij zachtjes.